مدت زمان مطالعه: ۲ دقیقه
چندین دهه است که در دنیا مشکل کمبود آب به ویژه در مناطقی خاص بسیار جدی شده و سال به سال این مشکل بیشتر می‌شود. با توجه به کاهش بارندگی، گرم شدن زمین و صنعتی شدن جوامع، این بحران بیشتر باعث نگرانی شده است.
بررسی‌های مؤسسه غیرانتفاعی منابع جهانی نشان می‌دهد که ۳۷ کشور جهان با کمبود شدید آب مواجه‌اند. غالب این کشورها در مناطق آسیای مرکزی، خاورمیانه، اقیانوسیه و شمال افریقا می‌باشند.
صندوق جهانی طبیعت (WWF) بحران کم آبی را دومین بحران بزرگ دنیا طی 10 سال آینده اعلام کرده است.
ایران بر روی کمربند کم آبی در دنیا قرار دارد و با توجه به بارش‌های کم، این کشور در سال‌های آینده متوجه بحران شدیدتری خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۱۴۰۴ بعضی کشورهای دنیا از جمله ایران با مشکل کمبود فیزیکی آب روبرو شوند.
سهم مصرف آب شرب در ایران ۶٪، مصرف آب صنعتی ۲٪ و مصرف آب کشاورزی تقریباً ۹۲٪ می‌باشد. به این خاطر که شیوه‌های سنتی و منسوخ آبیاری باعث هدررفت بالای آب در این بخش می‌شود.
ایران در سال ۹۹ به نسبت سال گذشته با ۲۰٪ کاهش بارندگی مواجه بوده است و تأثیر این میزان بارش در سال ۱۴۰۰ و بعد خواهد بود.
اگرچه صرفه‌جویی کار درست و مهمی در مقابله با بحران آب است اما چرا همواره اصرار به صرفه جویی در بخش آب شرب صورت می‌گیرد؟
یکی از مهمترین و مؤثرترین راه‌های مقابله با کمبود آب با توجه به مصرف و هدررفت بالای آب در بخش کشاورزی و شیوه‌های سنتی آبیاری آن، استفاده از شیوه‌های جدید و مؤثر در آبیاری می‌باشد.
هوشمندسازی روش‌های نوین آبیاری باعث بالا رفتن بیشتر راندمان آبیاری و کاهش هزینه‌ها نیز خواهد شد.
